Co to jest audiogram?

 audiogram warszawa
audiogram warszawa

Wynikiem audiometrii tonalnej jest krzywa progu słyszenia dla przewodnictwa powietrznego i kostnego w skali częstotliwości, czyli tak zwany audiogram. Audiogram jest to graficzne przedstawienie zdolności słyszenia. W trakcie testu słuchu sprawdza się go dla różnych zakresów częstotliwości i natężenia dźwięku. Audiogram to najbardziej powszechny obecnie wynik badania słuchu, jaki wydawany jest pacjentom podczas wstępnej diagnostyki. Na jego podstawie można zazwyczaj określić rodzaj i stopień ubytku słuchu. Jest on również podstawą do doboru aparatu słuchowego lub kwalifikacji do wszczepu implantu.

.

AUDIOGRAM POWINIEN PRZEDSTAWIAĆ ZAWSZE DWIE KRZYWE:

-próg słyszenia przewodnictwa powietrznego (ucho prawe O, ucho lewe X)

– próg słyszenia przewodnictwa kostnego (ucho prawe <, ucho lewe > )

audiometria_tonalna_krzywe
Wynik audiometrii tonalnej umieszczany jest na siatce audiometrycznej, tj. audiogramie

UWAGA!
Występowanie krzywej powietrznej i kostnej jest gwarantem prawidłowej diagnozy. Jeśli na audiogramie występuje tylko jedna krzywa (a nie jest to badanie w wolnym polu swobodnym), badanie jest niepełne. 


Stosowane klasyfikacje stopni ubytków słuchu
 

W Pol­sce można się spo­tkać z dwiema nor­mami: WHO z 1997 roku oraz BIAP. Pierw­sza norma jest sto­so­wana czę­ściej, druga, ze względu na ostrzej­sze kry­te­ria, wyko­rzy­sty­wana czę­ściej do oceny słu­chu dzieci. Należy przy tym pamię­tać, że sam fakt ist­nie­nia normy nie obli­guje wszyst­kich do jej sto­so­wa­nia. Stąd cza­sami można spo­tkać np. oceny pro­cen­towe uszko­dze­nia słuchu.
Norma WHO ’97 jest obec­nie sto­so­wana także przez leka­rzy laryn­go­lo­gów, zgod­nie z wytycz­nymi NFZ. Uby­tek słu­chu jest śred­nią wyzna­czoną z progu sły­sze­nia dla trzech lub czte­rech czę­sto­tli­wo­ści: 500 Hz, 1000 Hz, 2000 Hz, 4000 Hz.

normy-sluchu-e1418240339428

 

fonetika201510-13
Podstawą wykonania audiometrii jest badanie otoskopowe ucha

Kla­sy­fi­ka­cja stopni ubyt­ków słu­chu wg BIAP:

  • 0–20 dB – norma słyszenia
  • 21–40 dB– lekki uby­tek słuchu
  • 41–70 dB– umiar­ko­wany uby­tek słuchu
  • 71–90 dB– znaczny uby­tek słuchu
  • powy­żej 91 dB– głę­boki uby­tek słuchu

 

Kla­sy­fi­ka­cja stopni ubyt­ków słu­chu wg WHO:

  • Brak uszkodzenia słuchu (poniżej 25dB): brak lub bardzo małe problemy ze słuchem, pełne słyszenie szeptu
  • Małe uszkodzenie słuchu (26- 40dB): możliwość słyszenia i powtarzania słów mówionych normalnym głosem z odległości 1m. W tym przypadku zalecana jest porada audiologiczna- możliwa potrzeba aparatu słuchowego
  • Umiarkowane uszkodzenie słuchu (41- 60dB): możliwość słyszenia i powtarzania słów mówionych podniesionym głosem z odległości 1m. W tym przypadku zwykle aparat słuchowy jest rekomendowany
  • Duże uszkodzenie słuchu (61- 80dB): możliwość słyszenia niektórych słów, wypowiadanych krzykiem do ucha lepszego. W tym przypadku aparat słuchowy jest konieczny
  • Głębokie uszkodzenie słuchu

Opracowano na podstawie :  Śli­wiń­ska– Kowal­ska M., Kry­te­ria oceny sły­sze­nia u osób wyko­nu­ją­cych pracę wyma­ga­jącą dobrej spraw­no­ści słu­chu, “Oto­la­ryn­go­lo­gia” 2013 nr 12(3)